რთული ამოცანების გადაწყვეტის ერთ-ერთი მეთოდი
სტატიის ავტორი: პაპუნა ტოლიაშვილი
16 ნოემბერი, 2009 | წაკითხულია 5 767-ჯერ
ყველა ადამიანისთვის თუ ორგანიზაციისთვის არსებობს რთული და შედარებით ნაკლებად რთული ამოცანები. ჩვენი ყოველდღიური ცხოვრება, პირადი თუ სამსახურეობრივი, მეგობრებთან, ახლობლებთან, კოლეგებთან ურთიერთობაში, სავსეა ასეთი ამოცანებით. ერთი ადამიანისათვის რთული ამოცანა, შესაძლოა, მეორისთვის მარტივი იყოს და პირიქით, მაგრამ ყველასთვის არსებობს ისეთი ამოცანები, რომელთა გადაწყვეტაც ერთი შეტევით, მარტივად ვერ ხერხდება. მას დაჯდომა და დაფიქრება, გზების გააზრება, სტრატეგიების არჩევა და უფრო დეტალური დაგეგმვა სჭირდება, ვიდრე ეს მარტივი ამოცანების შემთხვევაშია.
ასეთი ამოცანების გადაწყვეტის გზების მოფიქრებისთვის მნიშვნელოვანია, ვიცოდეთ რომელიმე ერთი მეთოდი მაინც, როგორ შეიძლება მათი დამუშავება. სწორედ ამიტომ გადავწყვიტეთ, გაგვეზიარებინა ჩვენი გამოცდილება ერთ-ერთი ყველაზე ეფექტური მეთოდის შესახებ, რომელსაც აგერ უკვე 10 წელზე მეტია ვიყენებთ და რომელიც ნამდვილად ვიცით, რომ მუშაობს.
ნებისმიერი სირთულის ამოცანის გადაწყვეტისათვის სამი ეტაპის გავლაა საჭირო:
ა) სწორი სტრატეგიის დანახვა
ბ) მაგარი იდეების მოფიქრება
გ) დეტალური გეგმის დამუშავება
ის, თუ როგორ ვახერხებთ თითოეული ამ ნაწილის დამუშავებას, განსაზღვრავს, საბოლოო ჯამში, შემუშავებული გზის ეფექტიანობას. ვეცდებით, უფრო დეტალურად მოგიყვეთ თითოეული მათგანის შესახებ.
1. სწორი სტრატეგიის დანახვა
სტრატეგია შეიძლება იყოს ბევრი, მაგრამ მათ შორის, არსებული სიტუაციიდან გამომდინარე, არსებობს ერთი ყველაზე სწორი. მის დანახვაზე ბევრი რამეა დამოკიდებული. რამდენად სწორად გააკეთებ აქცენტებს, რამდენად სწორად გაანაწილებ რესურსებს, რამდენად ადეკვატური იქნება შენი ძალისხმევა ხშირ შემთხვევაში სწორედ სტრატეგიის შერჩევაზეა დამოკიდებული.
ა) სტრატეგიის ძიება კი მიზნის განსაზღვრიდან, ამოცანის დეტალური გააზრებიდან იწყება. სწორედ მიზნის მკაფიო, ცხადი ფორმულირება არის მთავარი სასტარტო წერტილი ამ პროცესში. მისი მეშვეობით ყველაზე რთული ამოცანებიც კი თვინიერდებიან და გნებდებიან. მნიშვნელოვანია, მიზანი დაიწეროს, ვინაიდან თავში გავლილი თუ შემოვლილი აზრების ვერც გააზრებაა ადვილი, ვერც სხვებისთვის ჩვენება და ვერც კარგი განხილვა ვინმესთან. დაწერეთ, რას გინდათ რომ მიაღწიოთ, ოღონდ აუცილებლად დაწერეთ. ეს მოგეხმარებათ უფრო ცხადად დაინახოთ, რა გინდათ სინამდვილეში. კარგად დააკვირდით დაწერილის შინარსს, დარწმუნდით, რომ ის ზუსტად ასახავს, რაც თქვენ გინდათ და ეცადეთ, ფორმულირება უფრო ცხადი და ნათელი გახადოთ. განმარტეთ მასში მოცემული სიტყვების მნიშვნელობა რას გულისხმობთ მათში, დააკვირდით აზრის თანმიმდევრობას. დარწმუნდით, რომ ბევრი არ წერია და რაც წერია ერთმანეთს არ ეწინააღმდეგება. ეს პროცესი კიდევ უფრო ახლოს მოიტანს ამოცანას თქვენთან, კიდევ უფრო ნათელს და შესაბამისად დაძლევადს გახდის მას.
ამოცანის არსის კარგი გააზრება და მიზნის მკაფიოდ ჩამოყალიბება მისი გადაწყვეტის გზის თითქმის მესამედია. სამწუხაროდ, ადამიანები ხშირად სათანადოდ არ აფასებენ ამ ეტაპის მნიშვნელობას და როგორც წესი, პირდაპირ გზების დამუშავებაზე გადადიან, რაც მათი მოფიქრების შანსებს ერთიორად ამცირებს. იგი მუშაობის ვადებსაც ზრდის და ამ მუშაობის პროცესში უაზრო კამათის და უნაყოფო მსჯელობების ალბათობასაც.
ბ) მეორე ეტაპია ამოცანის დაშლა შედარებით პატარა ამოცანებად. ეს ამოცანების დამუშავების ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო ეტაპია. ყველა ამოცანა იშლება შედარებით პატარა ამოცანებად. შესაბამისად, თუ თქვენ ხედავთ, რომ ამოცანა რთული და კომპლექსურია ეცადეთ, დაშალოთ ის ისეთ ქვეამოცანებამდე რომლებიც გაცილებით ადვილად დაგემორჩილებათ.
როგორც ცნობილია, და რასაც პრაქტიკაც მრავალჯერ ადასტურებს, ყველა ამოცანა იშლება შედარებით უფრო მცირე სამ ისეთ ქვეამოცანად რომლებიც არ ფარავენ ერთმანეთს ერთად კი სრულად ავსებენ საწყის ამოცანას (MECE). (არ გვკითხოთ რატომ სამად, ამაზე პაუსუხი არავინ იცის, თუმცა ის რომ სწორედ სამად იშლება ყველაზე სრულად ათასობით მაგალითით მტკიცდება, მაშინ ,როცა საპირისპირო მაგალითი ჯერ არავის მოუფიქრებია) ამ სამი ქვეამოცანის სწორად პოვნა ხშირად ხდება საკვანძო ეტაპი ყველაზე რთული ამოცანების გადაწყვეტის პროცესში. ქვეამოცანები კიდევ იშლება სამ-სამ ქვეამოცანად და ასე იქამდე, სანამ დიდი ამოცანები შედარებით იოლად აღქმად და ჩვენთვის მარტივ ამოცანებად არ დანაწილდება.
მაგალითად, ერთ-ერთი ყველასათვის ცნობილი და მეტ–ნაკლებად აქტუალური ამოცანაა არჩევნებში გამარჯვება. ამ მეთოდით ეს ამოცანა, შესაძლოა შემდეგ, შედარებით მარტივ ქვეამოცანებად დაიშალოს:
1. საზოგადოების მაქსიმალური ნაწილის დარწმუნება იმაში, რომ თქვენ ყველაზე კარგი არჩევანი ხართ მათთვის;
2. იმის უზრუნველყოფა, რომ, რაც შეიძლება მეტი ადამიანი წავიდეს არჩევნებზე;
3. დემოკრატიული არჩევნების, ანუ იმის უზრუნველყოფა, რომ ყველა ხმა სწორად იქნება გათვალისწინებული საბოლოო შედეგებში.
ან თუ ხედავთ, რომ ეს გზა შედეგს არ მოგცემთ მაშინ არსებობს ამოცანის დაშლის მეორე მიდგომაც:
1. იმ ადამიანების გამოვლენა რომელთა არჩევანზე ზემოქმედებაც შედარებით ადვილად შეგიძლიათ;
2. უზრუნველყოთ რომ მათ თქვენ სასარგებლოდ მისცენ ხმა.
3. ეცადოთ, რომ რაც შეიძლება ნაკლები სხვა ადამიანი მივიდეს არჩევნებზე (თუ ეს საერთოდ არ ჩაშლის, რა თქმა უნდა, არჩევნებს).
სხვა მაგალითად შეიძლება გამოდგეს ასევე:
სკოლებში ან უმაღლეს სასწავლებლებში სწავლების ხარისხის გაზრდის ამოცანა, რომელიც მასწავლებლების (ლექტორების) ბაზის გაძლიერებით (შეცვლით, სწავლებით, გადანაწილებით), სწავლების მეთოდების და პროგრამების მუდმივი გაუმჯობესებით და მატერიალურ-ტექნიკური ბაზისა და სასწავლო გარემოს განვითარებით მიიღწევა.
ან ეს – იმისათვის, ადამიანმა რომ რაც შეიძლება მეტი კარგი რაღაცის გაკეთება შეძლოს ცხოვრებაში საჭიროა: იპოვოს საქმე, რომელიც ყველაზე უკეთ აძლევს მისი უნარების და შესაძლებლობების გამოყენების საშუალებას, ეცადოს მუდმივად, რაც შეიძლება მეტი და რაც შეიძლება კარგად აკეთოს, ისწავლოს იმისათვის, რომ ხვალ კიდევ უფრო მეტის და კიდევ უფრო კარგად გაკეთება შეძლოს.
მაგალითი ბევრი შეიძლება მოვიყვანოთ, თუმცა, ვფიქრობთ, მთავარი პრინციპი ისედაც ნათელია. ვიღებთ დიდ ამოცანებს და ვშლით მათ შედარებით პატარა ამოცანებად მანამ, სანამ იმ დონემდე არ დავალთ, სადაც ჩვენი ძალებით მათზე ზემოქმედების შესაძლებლობებს ცხადად დავინახავთ.
გ) ქვეამოცანებს შორის პრიორიტეტების და აქცენტების სწორად გადანაწილება – სტრატეგიის ფორმირების დასკვნითი, ამასთან ყველაზე საპასუხისმგებლო ეტაპია. ამ დონეზე დაშვებულმა შეცდომამ ყველაზე მეტად შეიძლება წარუმატებლობა გამოიწვიოს, ვინაიდან სწორედ აქ წყდება ქვეამოცანების რომელ ნაწილზე ზემოქმედება იძლევა ყველაზე მაქსიმალური შედეგის მიღწევის შესაძლებლობას.
სამწუხაროდ, ჩვენი რესურსები შეზღუდულია, ყველაფერზე ერთდროულად და ერთი ხარისხით ზემოქმედება შეუძლებელი, ამიტომ არჩევანის გაკეთება გვიწევს. რომელი ქვეამოცანები გადავჭრათ იმისათვის, რომ ყველაზე საუკეთესო შედეგი მივიღოთ. და თუ მთელ მსოფლიოში მსგავსი ამოცანები ქვეამოცანებად ერთნაირად იშლება, თითოეული შემთხვევის უნიკალურობა სწორედ სწორად გაკეთებულ სტრატეგიულ არჩევანში მდგომარეობს. ყველა ორგანიზაციისათვის თუ ადამიანისათვის, მისი უნიკალური გარემოდან, სიტუაციიდან გამომდინარე, სწორედ სტრატეგიული არჩევანი არის უნიკალური. ამასთან ცნობილია, რომ თუ თქვენი დიდი ამოცანა საბოლოო ჯამში 7-8 ან 10 ქვეამოცანად დაშალეთ, მათ შორის 2-3 არის ისეთი, რომელზე ზემოქმედებაც შედეგის 80%-ს იძლევა. სწორედ ამ 2-3-ს გამოვლენა და მათზე აქცენტის გაკეთება განსაზღვრავს სტრატეგიის სისწორეს ამ კონკრეტულ შემთხვევაში.
ამ არჩევანის სწორად გაკეთებისათვის ხდება აუცილებელი სიტუაციის დეტალური შესწავლა, ანალიზი, შეფასება, ინფორმაციის მოგროვება, ადამიანებთან საუბარი, მონაცემების მოძიება. მოკლედ იმისათვის რომ არ დავიფანტოთ მოქმედებებში და აქცენტები სწორად გავაკეთოთ ხშირად ბევრი მუშაობაა საჭირო ფაქტების ძებნა-ძიების მიმართულებით. სხვა შემთხვევაში, შესაძლოა, ჩვენი ძალისხმევა ნახევარზომებად იქცეს, დაიშალოს, დაქუცმაცდეს, ვერცერთი არსებითი ქვეამოცანის გადაწყვეტა ვერ უზრუნველყოს ან ისინი გადაჭრას, რომლებიც საბოლოო შედეგისათვის დიდად მნიშვნელოვანი არც არის.
მოკლედ, სწორი სტრატეგიის დამუშავება, რომელიც მიზნის (ამოცანის არსის) ცხადი ფორმულირებით, დიდი ამოცანის ქვეამოცანებად დაშლით და მათ შორის პრიორიტეტების სწორად განაწილებით მიიღწევა, დიდი ამოცანების გადაწყვეტის პირველი და უმნიშვნელოვანესი ეტაპია. თუმცა ხშირად არასაკმარისი, ვინაიდან სწორად განსაზღვრული ქვეამოცანები ჯერ კიდევ არ ნიშნავს იმას, რომ მათ ეფექტურად გადაწყვეტას შევძლებთ. ამისათვის ასევე კარგი იდეების მოფიქრებაა საჭირო.
2. მაგარი, ყველაზე შედეგიანი იდეების მოფიქრება
რთული ამოცანების გადაწყვეტა მათზე მომუშავე ადამიანებისაგან ითხოვს, როგორც სისტემური, სტრუქტურული აზროვნების უნარს (განსაკუთრებით სტრატეგიის ფორმირების ნაწილში), ისე შემოქმედებითი აზროვნების უნარს (განხორციელების, იდეების გენერაციის და დახვეწის ნაწილში) და სკურპულოზური მუშაობის უნარს დეტალური სამოქმედო გეგმის შემუშავების ნაწილში. ამ სამი უნარის გარეშე ძნელია კარგი გზების დამუშავება. თუ პირველი და მესამე შედარებით უფრო რუტინულია, მეორე ძალიან სახალისო და სასიამოვნოა.
იდეების გენერაცია აუცილებელი პროცესია გამოვლენილი ქვეამოცანების გადაწყვეტისათვის. მაგალითად, იმისათვის, რომ რაც შეიძლება მეტი ადამიანი მიიყვანო არჩევნებზე, შეიძლება გამოიყენო სამარშრუტო ტაქსები, რომლებსაც რეისებიდან მოხსნი, ფულს გადაუხდი და ამა თუ იმ კორპუსიდან ხალხის მიყვანას დაავალებ საარჩევნო უბანთან. თუ ფიქრობ, რომ ადამიანების უმრავლესობა შენი მომხრეა და ისინი წვიმამ შეიძლება შეაფერხოს არჩევნებზე წასასვლელად, შეიძლება ამის გაკეთება. თუმცა უკვე განხორციელების ნაწილში უნდა იზრუნო იმაზე, რომ ეს ვინმემ „კარუსელებად“ არ ჩაგითვალოს, თორემ ყველაფერი შეიძლება საპირისპიროდ შემოგიტრიალდეს.
ანუ, ეფექტიანი იდეის მოფიქრება, თუ როგორ გადაჭრა ესა თუ ის შედარებით მარტივი ამოცანა, მნიშვნელოვნად განსაზრავს, არსებული რესურსებიდან გამომდიანარე, რამდენად ბევრი ქვეამოცანის გადაწყვეტას შეძლებ და ამასთან, რამდენად კარგად.
ამ ეტპაზე განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია: იდეების მაქსიმალური სიმრავლე და მრავალფეროვნება, მათ შორის ყველაზე ეფექტურების სწორად შერჩევა და მათი შემდგომი დახვეწა-დეტალიზაცია.
ყველაზე რთული კი, როგორც წესი, ბევრი და მრავალფეროვანი იდეების მოფიქრებაა, თორემ მათ შორის გამოცნობას, თუ რომელი უფრო იმუშავებს და მერე მათ დახვეწას დიდი შემოქმედება აღარ ჭირდება.
იდეების მრავალფეროვნებისთვის ვიყენებთ „ფიქსირებული რაოდენობის პრინციპს“. ანუ წინასწარ განვსაზღვრავთ, რა რაოდენობის იდეა გვინდა მოვიფიქროთ ამა თუ იმ ამოცანის გადასაწყვეტად. 15- 25- 50 იდეა დამოკიდებულია, იმაზე რამდენად მნიშვნელოვანი და რთულია ქვეამოცანა და რამდენად ორიგინალური და საინტერესო გზის გამოძებნაა საჭირო. და არ ვეშვებით მანამ, სანამ წინასწარგანსაზღვრულ რაოდენობას არ მივაღწევთ.
როგორც წესი ამ პროცესში გაჭედვის 2 ეტაპია. პირველი – რამოდენიმე იდეის შემდეგ გეჩვენება, რომ ამოწურე და რომ სხვა გზები თითქმის აღარ არსებობს. ასეთ დროს, უბრალოდ სიჯიუტეა საჭირო და თუ არ მოეშვები და ფიქრს განაგრძობ ადვილად დაინახავ, რომ ბევრად უფრო ბევრი გზა და იდეა შეიძლება მოიფიქრო, თუ ამისთვის საკმარისი მოტივაცია გაქვს. როგორც წესი, ისე აღმოჩნდება ხოლმე, რომ საბოლოოდ მოფიქრებული იდეები რაოდენობრივად ბევრად აღემატება თავდაპირველად დასახულ მიზანს.
გენერაციის შემდეგ ხდება იდეების გადარჩევა. ამ დროს ჯერ ისეთები გაიცხრილება, რომლებსაც არავინ უჭერს მხარს, ხოლო დარჩენილების ურთიერთშედარება ხდება ძირითადად მატრიცული შეფასების პრინციპით (ეს მეთოდი ძალიან გავრცელებულია და მის დეტალურად აღწერას აქ აღარ დავიწყებთ). რაც საბოლოო ჯამში ყველაზე ეფექტური იდეების განსაზღვრის საშუალებას იძლევა.
იდეების გენერაცია შერჩეული იდეების დეტალური დამუშავებით მთავრდება. ამ დროს თითოუელისათვის ცალ-ცალკე განისაზღვრება – რაში მდგომარეობს იდეის არსი, რაზე მოახდენს ის ყველაზე მეტად გავლენას და ა.შ.
3. დეტალური სამოქმედო გეგმის დამუშავება
ყველაზე სწორი სტრატეგია და ძალიან მაგარი იდეებიც კი ხანდახან უბრალო მაკულატურად შეიძლება იქცეს, თუ მათ ნიუანსების დონეზე დეტალურად დამუშავებული სამოქმედო გეგმა არ ახლავს თან. დეტალურ სამოქმედო გეგმაზე მუშაობისას მნიშვნელოვანია:
ა) მოქმედებების სწორი თანმიმდევრობის განსაზღვრა იმისათვის, რომ პირველ რიგში გაკეთდეს ის რაც პირველ რიგში უნდა გაკეთდეს.
ბ) მოსალოდნელი საფრთხეების, რისკების გამოვლენა და პრევენციისათვის საჭირო მოქმედებების გათვალისწინება სამოქმედო გეგმაში.
გ) გეგმის განხორციელებისათვის საჭირო რესურსების, პირობების, მხარდაჭერის, ასევე სხვა საჭიროებების გამოვლენა და გათვალისწინება.
ამ სამი ჯგუფის დეტალების გარეშე რთული ამოცანების გადაწყვეტა ან საერთოდ ვერ ხერხდება, ან ისეთ შედეგებს მოიტანს, შეიძლება, მათზე მუშაობის დაწყებაც კი სანანებელი გახდეს.
სწორედ ამიტომ, ამ ეტაპზე, განსაკუთრებით სკურპულოზური ხალხი და მუშაობაა საჭირო. თუ იცით თქვენი ამოცანის გადაწყვეტის სწორი სტრატეგია, მაგარი იდეებიც გაქვთ მოფიქრებული სტრატეგიული ამოცანების გადასაჭრელად მაშინ ცოტაც გაიჭირვეთ, არ დაიშუროთ ნერვები, ძალისხმევა და დეტალებიც კარგად გაიაზრეთ. განსაკუთრებით ყურადღება სჭირდება მოსალოდნელი გართულების ალბათობების გამოვლენას და მათი პრევენციის მოქმედებების დაგეგმვას. ვინაიდან, რაც უფრო რთულია ამოცანა და რაც უფრო მნიშვნელოვანია შედეგი, მით უფრო ბევრი სირთულე წარმოიქმნება მისი განხორციელების პროცესში. ამის ყველაზე კარგი მაგალითი შეიძლება ის სამარშრუტო ტაქსები იყოს, რომელიც შესაძლოა სწორ იდეას ახორციელებდნენ, მაგრამ იმის გამო რომ მოსახლეობა არ იყო წინასწარ ინფორმირებული მათ შესახებ და იმის გამოც, რომ მათ ამომცნობი ნიშნები არ ქონდათ პირიქით – უარყოფითი გავლენა მოახდინა არჩევნების შედეგებზე და ზედმეტი, არსაჭირო მითქმა–მოთქმა და ხმაური გამოიწვია. ეს ერთ–ერთი ყველაზე მარტივი შეცდომა შეიძლება იყოს იმათ შორის, რომლების დაშვებაც განხორციელების პროცესში შეიძლება მაშინაც კი, თუ სტრატეგიაც და იდეებიც იდეალურია.
მოკლედ ასე, პრინციპში სულ ეს არის. სწორი სტრატეგია, მაგარი იდეები, დეტალური გეგმა ის სამი ნაწილია, რომელიც ყველაზე რთული ამოცანების გადაწყვეტის საშუალებას იძლევა. ეს შეიძლება ერთ-ერთი გზაა, მაგრამ მისი ცოდნაც კი საკმარისია იმისათვის, რომ უფრო გაბედულად შეეჭიდო ყველაზე რთულ პრობლემებსაც კი, არ შეგეშინდეს და არ დაგეზაროს მათზე მუშაობა. მუშაობა და ძალისხმევა, სიჯიუტე და მონდომება კი ყოველთვის სათანადოდ ფასდება, გზებიც აუცილებლად გამოჩნდება და სასურველი შედეგიც, დიდი ალბათობით, დადგება.
ბოდიშს გიხდით ცოტა დიდი სტატია გამოვიდა და მადლობა ყველას, ვისაც ნერვები და მოთმინება ეყო მის ბოლომდე წასაკითხად. წარმატებებს გისურვებთ რთული ამოცანების გადაწყვეტაში. :)
სტატიის ნახვა შესაძლებელია სინერჯი ჯგუფის
V წიგნში “მართვის ახალი გეომეტრია” | ბმული
XXXV წიგნაკში “გადაწყვეტილებების ეფექტურად განხორციელებისთვის”| ბმული
გადაუგზავნეთ მეგობრებს მეილზე
სტატიები მომზადებულია სინერჯი ჯგუფის წევრების მიერ;
— საშუალო 4,32 ქულა7 კომენტარი სტატიაზე “რთული ამოცანების გადაწყვეტის ერთ-ერთი მეთოდი”
კომენტარის დამატება:
კომენტარის დაწერა შეუძლიათ მხოლოდ რეგისტრირებულ წევრებს
16 ნოემბერი, 2009 12:59
ნამდვილად საჭირო სტატიაა ,და გასათვალისწინებელი თემა. სტიმული ჩვენი უკეთ მუშაობისთვის…გმადლობთ
25 ნოემბერი, 2009 03:50
მოთმინება მეყო კი არადა..ერთი ამოსუნთქვით წავიკითხე… ძალიან საინტერესოა..მადლობაა..:)
26 ნოემბერი, 2009 13:25
ციტატა 1: “ყველა ამოცანა სრულად იშლება შედარებით უფრო მცირე სამ ისეთ ქვეამოცანად რომლებიც არ ფარავენ ერთმანეთს ერთად კი სრულად ავსებენ საწყის ამოცანას”
ციტატა 2: “ამასთან ცნობილია, რომ თუ თქვენ თქვენი დიდი ამოცანა საბოლოო ჯამში 7-8 ან 10 ქვე-ქვე ამოცანად დაშალეთ…”
ხომ არაა ეს ორი აზრი ურთიერთგამომრიცხავი?
მთლიანობაში სტატია ძალიან საინტერესო და პრაქტიკულია.
26 ნოემბერი, 2009 17:03
7, 8 – 10 ამოცანაში იგულისხმება ჯერ 3 ქვეამოცანა მერე კიდევ იქიდან რთულების ქვე-ქვეამოცანები. მაგრამ იმათი დაშლა როგორც წესი ისევ სამ სრულ ქვეამოცანაცად საჭირო აღარ არის. ვინაიდან სისრულის საჭირობა რაც ქვევით ჩადიხარ კლებულობს. ეგ თავიდან არის ძალიან მნიშვნელოვანი, რომ პირველი დაშლა მოხდეს სრულად. :)
26 ნოემბერი, 2009 17:35
ბატონებო, ყველას გთხოვთ მსჯელობა სტრატეგიული კლუბის ფორუმში განვაგრძოთ.
http://www.strategist.ge/forum/index.php?showtopic=427&st=0&gopid=4207&#entry4207
გმადლობთ ინტერესისათვის
30 მარტი, 2010 15:29
კარგი და საინტერესო სტატიაა, თუმცა გარკვეულწილად რთული გასაკეთებელი.
პატივისცემით,
შალვა
1 სექტემბერი, 2010 14:40
მადლობა პირიქით ასეთი საინტერესო და საჭირო სტატიის ჩვენთვის გაზიარებისთვის (გასაგებად და მაგალითებით, რამაც უფრო ნათელი გახადა).