შეესაბამება თუ არა განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს სტრუქტურა მის დანიშნულებასა და პრიორიტეტებს
სტატიის ავტორი: სინერჯი ჯგუფი
30 სექტემბერი, 2014 | წაკითხულია 6 197-ჯერ
განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს სტრუქტურის ანალიზი მომზადებულია ოფიციალურად მოწოდებული დოკუმენტაციის საფუძველზე და მხოლოდ იმ ხარვეზებსა და შესაძლებლობებს გამოკვეთს, რაც არასწორი სტრუქტურით არის გამოწვეული. ანალიზის პერიოდში აგრეთვე შესწავლილ იქნა ყველაზე წარმატებული განათლების სისტემების მქონე ქვეყნების სამინისტროების სტრუქტურები.
განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს, ისევე როგორც თითქმის ყველა სხვა საჯარო ორგანიზაციის მთავარი პრობლემა დღეს არის ის, რომ მათი მოწყობა არ შეესაბამება მათ დღევანდელ დანიშნულებას. ხელისუფლება ცდილობს, განსხვავებული პრიორიტეტებით მართოს ქვეყანა, მაგრამ ამისთვის იმავე სტრუქტურებს და სისტემებს იყენებს, რომელიც მემკვიდრეობით მიიღო. შეუძლებელია, განახორციელო განსხვავებული სტრატეგია სტრუქტურაში არსებითი ცვლილების შეტანის გარეშე, მხოლოდ დეპარტამენტების საკურაციო სფეროებში გადაადგილებით.
როგორც ყველა ქვეყანაში, საქართველოშიც, განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს მთავარი ფუნქციაა ხელი შეუწყოს ქვეყნის პროგრესის უწყვეტობისათვის საჭირო ცოდნის(*) დაგროვებას და გავრცელებას.
ამ დანიშნულების განხორციელება სამინისტროს შემდეგი ამოცანების გადაჭრით შეუძლია:
1. მუდმივი ძიება იმისა, თუ კომპეტენციების რა საჭიროებები არსებობს სხვადასხვა სფეროებსა და დარგებში, რომელსაც ქვეყნის განვითარების ხელშეწყობა შეუძლია.
2. ზრუნვა იმაზე, რომ ქვეყანაში იყვნენ ადამიანები და ორგანიზაციები, რომლებსაც ქვეყნის პროგრესისთვის საჭირო ცოდნა გააჩნიათ;
3. რაც შეიძლება მეტი ადამიანისათვის და ორგანიზაციისათვის გახადოს სასურველი და ხელმისაწვდომი პროგრესისათვის საჭირო ცოდნა;
ამ ამოცანების გადასაწყვეტად, ბუნებრივია, სამინისტრო:
- უწყვეტად უნდა სწავლობდეს ცოდნაზე არსებულ საჭიროებებს და მის შესაბამისად განსაზღვრავდეს საკუთარ სტრატეგიასა და სამოქმედო პოლიტიკას;
- უნდა აინიცირებდეს და ხელს უწყობდეს მნიშვნელოვანი სტრატეგიული პროექტების განხორციელებას ამ მიმართულებით;
- მუდმივად უნდა ავითარებდეს შესაბამის საკანონმდებლო ბაზას;
- უნდა ეხმარებოდეს და ხელს უწყობდეს განვითარებაში ყველა იმ ორგანიზაციას, ვინც ამ მისიის განხორციელებაში ვალდებულია აქტიურად მონაწილეობდეს (სკოლები, პროფესიული დაწესებულებები, კვლევითი ცენტრები, საბავშვო ბაღები…);
- კვალიფიციურ მეთვალყურეობას უნდა უწევდეს ამ ორგანიზაციების ჯეროვან საქმიანობას.
საჯაროდ ხელმისაწვდომი ინფორმაციის ანალიზის საფუძველზე, გვინდა გამოვყოთ სამინისტროს სტრუქტურაში არსებული ის პრობლემები, რომლებიც ხელს უშლის ზემოთ მოცემული ამოცანების გადაწყვეტას.
1. პირველი, რაზეც გვინდა ყურადღება გავამახვილოთ, დებულებაშიც და სტრუქტურაშიც ვერ ვიპოვეთ სტრუქტურული ერთეული, რომელიც ემსახურება ცოდნაზე არსებული საჭიროებების გამოვლენას. ამისთვის სამინისტრო უწყვეტად უნდა თანამშრომლობდეს ბიზნესთან, სხვა სამინისიტროებთან, საჯარო ორგანიზაციებთან, უმაღლეს სასწავლებლებთან, არასამთავარობო ორგანიზაციებთან და მათთან ერთად პროაქტიულად უნდა იკვლევდეს მნიშვნელოვან კომპეტენციებზე არსებულ საჭიროებებს.
ამის გარეშე, მაშინაც კი, თუ ცოდნის გავრცელების ამოცანა კარგად იჭრება, შეიძლება აღმოჩნდეს, რომ ის ცოდნა არ ვრცელდება, რაც ქვეყნის პროგრესს შეუწყობს ხელს. ნებისმიერი ცვლილება, ინიციატივა, პროგრამა, პროექტი აცდენილი იქნება ქვეყნის მიმდინარე პრიორიტეტებსა და საჭიროებებს.
იმისათვის, რომ ეს ანალიზი მუდმივად და ხარისხიანად ხდებოდეს, აუცილებელია შესაბამისი სტრუქტურული რგოლების არსებობა, რის გარეშეც ეს კვლევა არათუ პროაქტიული ვერ იქნება, არამედ სამინისტროს გაუჭირდება სხვა ორგანიზაციებიდან წამოსულ საჭიროებებსა და ინიციატივებზეც სათანადო და დროული რეაგირება, ნებისმიერი სხვა ქვედანაყოფისთვის ასეთი დავალება ზედმეტი ტვირთი იქნება ყოველდღიური საქმიანობის პარალელურად, რაც მათი შესრულების ვადებზეც და ხარისხზეც შესაბამის ასახვას ჰპოვებს.
ამ მიმართულების შესაბამისი ქვედანაყოფის არარსებობა ასევე გაართულებს სამინისტროში იმ გამოცდილების დაგროვებას, რაც ამ კვლევებს სულ უფრო პროდუქტიულსა და სრულყოფილს უნდა ხდიდეს.
საერთაშორისო პრაქტიკის კვლევისას ყველა წამყვან განათლების სამინისტროს სტრუქტურაშია მსგავსი ფუნქციები, მაგალითად, ახალ ზელანდიაში განათლების სამინისტროში არსებობს ერთი მსხვილი მიმართულება (6 დივიზიონიდან ერთ-ერთი) Strategy and system performance – რომელიც იკვლევს, რამდენად შეესაბამება განათლების პრიორიტეტები სახელმწიფო მიზნებსა და საჭიროებებს და ზრუნავს მათ თანხვედრაზე.
აგრეთვე, გერმანიაში არის სტრატეგიისა და პოლიტიკის უმსხვილესი მიმართულება, რომელიც აერთიანებს კვლევების სხვადასხვა დეპარტამენტს: Cooperation between the Federal Government and the Länder – იკვლევს მთავრობის საჭიროებებს და მათთან შესაბამისობაში მოჰყავს სტრატეგია, Statistics, International, Comparative Analyses – რომელიც არსებული სისტემებისა და პროგრამების სისუსტეებს სწავლობს, Future Perspectives for the Knowledge Society – სწავლობს მომავლის პერსპექტივებს, გამოწვევებს და ა.შ..
სინგაპურში მეცნიერება ცალკე არის გამოყოფილი და აქვე არის დაგეგმვისა და პოლიტიკის მიმართულება, რომლის ერთ-ერთი მსხვილი ფუნქციაა სწორედ მსგავსი კვლევების ჩატარება და პრიორიტეტების განსაზღვრა.
2. სტრუქტურის მეორე პრობლემა არის ის, რომ იგი ასევე სათანადოდ ვერ ეხმარება მენეჯმენტს, გადაჭრას ქვეყანაში საჭირო ცოდნის დაგროვების ამოცანა, მაშინაც კი, თუ ზუსტად გვეცოდინება, რა ცოდნის არსებობაა საჭირო ქვეყანაში უწყვეტი პროგრესისათვის.
ა. შიდა სამეცნიერო კვლევების ხელშეწყობითა და სტიმულირებით, აქტუალურ დარგებსა და სფეროებში;
ბ. უცხოეთში მიმდინარე სამეცნიერო კვლევების მონიტორინგით და ჩვენთვის საინტერესო აღმოჩენების იმპორტით;
გ. რაც შეიძლება მეტი ადამიანის უცხოეთში განათლების მისაღებად გაგზავნის ხელშეწყობით, სხვადასხვა მნიშვნელოვან თრეინინგებსა თუ აკადემიურ პროგრამებზე.
ა. ქვეყანაში მეცნიერების განვითარებისათვის აუცილებელი ფუნქციები – პოლიტიკის ჩამოყალიბება სამეცნიერო მიმართულებით, არსებული დაწესებულებების მხარდაჭერა და განვითარების ხელშეწყობა, მათ შორის საჭირო ფონდების, გრანტების მოზიდვაში დახმარება, საჭირო კვლევების პრომოცია, ასევე ზედამხედველობა – სავარაუდოდ არასათანადოდ ან უსისტემოდ ხორციელდება, ვინაიდან შესაბამისი ერთეულები არ ჩანს სტრუქტურაში: დღეს ერთი მოადგილე კურირებს სამეცნიერო კვლევით დაწესებულებებს, სხვა მხარდამჭერი რგოლები კი არ გააჩნია, რაც გვაფიქრებინებს, რომ მეცნიერების განვითარებას არსებული სტრუქტურა არ უწყობს ხელს. მეცნიერება რომ უდიდეს გავლენას ახდენს ქვეყნის, ეკონონიმიკის პროგრესსა და სტრატეგიული დარგების განვითარებაზე, ყველასთვის ცხადია და ამის დამადასტურებელია ისიც, რომ რიგ განვითარებულ ქვეყნებში მეცნიერება საერთოდ ცალკე სამინისტროდ ან მსხვილ მიმართულებად არის წარმოდგენილი (მაგ. სინგაპური, სამხრეთ კორეა), ზოგან საერთოდ ეკონომიკის სამინისტროსთან არის გაერთიანებული (დიდი ბრიტანეთი, ავსტრალია, ახალი ზელანდია, შვეიცარია).
იმ ქვეყნებშიც კი, სადაც განათლება და მეცნიერება გაერთიანებულია, მეცნიერება გაცილებით მეტ სტრუქტურულ ერთეულებად არის წარმოდგენილი, ვიდრე ჩვენთან. მაგ. იაპონიაში მეცნიერებას სამი მსხვილი ბიურო კურირებს, 8 ბიუროდან. (მეცნიერებისა და ტექნოლოგიების პოლიტიკის ბიურო, კვლევების პრომოციის ბიურო და კვლევებისა და განვითარების ბიურო).
გერმანიის განათლებისა და მეცნიერებს სამინიტროში 7 უმსხვილესი დივიზიონიდან 4 მეცნიერებას კურირებს:
Science System – რომელიც აკადემიური მეცნიერების განვითარებაზე და პოლიტიკის ჩამოყალიბებაზე ზრუნავს; Key Technologies – Research for Innovation – რომელიც ტექნოლოგიური და ინოვაციური კვლევების განხრით მუშაობს, Life Sciences – Research for Health – რომელიც ჯანდაცვის კვლევებით აგროვებს გამოცდილებას, Provision for the Future – Basic and Sustainability Research – რომელიც იკვლევს მომავლის შედეგებს და ზრუნავს მდგრადი გარემოს შენარჩუნებაზე;
ფინეთის განათლების სამინისტროს სტრუქტურაში ერთიანდება მეცნიერებაც, მაგრამ აგრეთვე არის პოზიცია – მეცნიერებისა და ინოვაციების კონსული, რომელიც ექვემდებარება პრემიერს, და მისი მართვის ინსტრუმენტია ორი კომიტეტი – მეცნიერებასა და განათლების – რომელსაც განათლების მინისტრი ესწრება, და ტექნოლოგიებისა და ინოვაციების – სადაც ეკონომიკის მინისტრი მონაწილეობს. ჰყავს თავისი ადმინისტრაცია, და პოლიტიკის დამგეგმავები სხვადასხვა მიმართულებებით
ბ. სამინისტროს სტრუქტურაში ასევე სუსტია ჩვენთვის საინტერესო და მნიშვნელოვან საერთაშორისო კვლევების ძიებაზე, შესწავლასა და ადაპტირებაზე მუშაობის ფუნქციაც. ვვარაუდობთ, რომ ამ მიმართულებით მუშაობენ სხვადასხვა ერთეულები, მაგრამ კონკრეტულად ვინ არის პასუხისმგებელი, მკაფიოდ არ ჩანს, რაც სავარაუდოდ ამ ამოცანის გადაწყვეტას ნაკლებად სისტემურს ხდის.
აქაც გერმანიის მაგალითს მოვიყვანთ, სადაც 7 დივიზიონიდან 1 სწორედ ამ მიმართულებას კურირებს: European and International Cooperation in Education and Research. ამ დივიზიონის ქვედანაყოფები სხვადასხვა ქვეყნებთან თანამშრომლობენ და უზრუნველყოფენ ერთმანეთში ცოდნის გაცვლას.
რაც შეეხება სტუდენტთა ხელშეწყობას, საზღვარგარეთ მიიღონ განათლება და შემდეგ საქართველოს მოახმარნონ ეს ცოდნა – სტრუქტურაში არის წარმოდგენილი შესაბამის ამოცანაზე პასუხისმგებელი რგოლი და რეალური პროექტებიც, როგორც ჩანს, მუდმივად ხორციელდება ამ მიმართულებით. თუმცა, ვფიქრობთ, უკეთესი სტრუქტურული გადაწყვეტილება იქნება, თუ უფრო მაღალი სტატუსი ექნება და მის შიგნით მკაფიოდ იქნება განსაზღვრული პასუხისმგებლობები პროგრამებისა და ფონდების ძიებაზე, სტუდენტების რეკრუტინგსა და გაგზავნის პროცესების კოორდინაციაზე.
ზემოთ ჩამოთვლილი ამოცანების სტრუქტურაში არასათანადო ასახვით, ვვარაუდობთ, რომ საჭირო ცოდნა სისტემურად ვერ დაგროვდება ქვეყანაში და ეს პროცესი უფრო არათანმიმდევრული და სპონტანური იქნება.
სამინისტროს მესამე ძირითადი ამოცანა – ცოდნის გავრცელება – სტრუქტურაში მეტ-ნაკლებად სრულად არის წარმოდგენილი, რომელსაც სხვა ამოცანებთან შედარებით კარგად ახორციელებს, მაგრამ აქ კვლავ ჩნდება კითხვა – რამდენად ის ცოდნა ვრცელდება, რაც პროგრესისთვის არის საჭირო. თუმცა, გავრცელების კუთხითაც არის გარკვეული პრობლემები, რასაც გვინდა უფრო დეტალურად შევეხოთ:
3. მენეჯმენტის ყურადღება უმნიშვნელოვანესი რესურსია ნებისმიერი ორგანიზაციისათვის, და ის, როგორც წესი, დეპარტამენტიზაციის პრინციპს შეესაბამება. სამინისტროს არსებული სტრუქტურიდან გამომდინარე, 11 დეპარტამენტიდან 4 დეპარტამენტი მუშაობს პირდაპირ განათლებაზე, დანარჩენი დეპარტამენტები კი უფრო მეტად მათ მხარდამჭერ ფუნქციებს ასრულებენ. აქედან ვვარაუდობთ, რომ მენეჯმენტს მეტ ყურადღებას ართმევს არა განათლებასთან დაკავშირებული საკითხები და ეს ყურადღება აკლდება სტრატეგიულ დეპარტამენტებს (მიუხედავად იმისა, რამდენად მსხვილია ეს დეპარტამენტები საკადრო შემადგენლობისა და შიდა სტრუქტურების თვალსაზრისით).
მაგალითად, გერმანიაში 15 უმსხვილესი მიმართულება მუშაობს განათლებასა და მეცნიერებაზე და მხოლოდ 5 დეპარტამენტია უზარმაზარი სტრუქტურის მხარდამჭერი.
4. სტრუქტურული პრობლემაა ისიც, რომ ამ ოთხ სტრატეგიულ დეპარტამენტში ძალიან მნიშვნელოვანი და მსხვილი ამოცანებია გაერთიანებული, რაც ზედმეტ ვერტიკალს ქმნის, ამცირებს თითოეული მათგანის პრიორიტეტულობას რეალურ ცხოვრებაში. მენეჯმენტს სამინისტროს ეფექტიან მართვაში შეუწყობდა ხელს მხარდამჭერი დეპარტამენტების გაერთიანება, ხოლო სტრატეგიული დეპარტამენტების პირიქით – გაშლა, გამრავლება და გაძლიერება.
მაგ. თუ ჩვენთან მოადგილეს ექვემდებარება ერთი უმაღლესი განათლებისა და მეცნიერების განვითარების დეპარტამენტი, სამხრეთ კორეაში მოადგილეს ექვემდებარება უმაღლეს განათლებასთან და მეცნიერებასთან დაკავშირებული სამი დეპარტამენტი: University policy bureau, University support bureau, Academic research affairs and financial aid bureau;
5. ასევე ვვარაუდობთ, პირველი მოადგილის დიდი, საერთო პასუხისმგებლობებიდან და დატვირთული, მნიშვნელოვანი მხარდამჭერი და საკოორდინაციო ფუნქციებიდან გამომდინარე, გაუჭირდება, სათანადო ყურადღება დაუთმოს პროფესიული განათლების განვითარებას. წინა აბზაცში მოცემული შენიშვნა პროფესიული განათლების განვითარების დეპარტამენსაც ეხება – ერთ დეპარტამენტშია ჩაკეტილი ისეთი მნიშვნელოვანი ამოცანები, როგორიცაა პოლიტიკის განსაზღვრა და მონიტორინგი. ჩვენ ვფიქრობთ, უფრო გაძლიერდება ეს მიმართულება, თუ გაიმიჯნება კვლევების და პოლიტიკის განყოფილება, პროფესიული სასწავლებლების მხარდაჭერისა და განვითარების განყოფილება, და მონიტორინგი.
მაგ. სამხრეთ კორეაში პირველ მოადგილეს (იგივე ვიცე მინისტრს) არ აქვს საკურაციო სფეროები, ვინაიდან მთლიანი სტრუქტურა ექვემდებარება როგორც მინისტრს, ასევე მასაც.
6. რაც შეეხება სკოლამდელი ასაკის ბავშვების განათლების მიმართულებას – შეიძლება ეს უფრო ახლოს არის სტრატეგიის თემასთან, ვიდრე სტრუქტურასთან, მაგრამ საერთაშორისო პრაქტიკით თუ ვიმსჯელებთ, განსაკუთრებით ბოლო წლებში, დიდი ყურადღება ეთმობა სკოლამდელი ასაკის ბავშვების სწავლების და აღზრდის თემებს, რაც ჩვენს სტრუქტურაში უმნიშვნელოდ არის წარმოდგენილი და ვფიქრობთ, სერიოზულ გაძლიერებას საჭიროებს:
სამინისტროს სტრუქტურაში აუცილებლად უნდა იყოს პასუხისმგებელი ერთეულები სკოლამდელი ბავშვების თანამედროვე სწავლების/აღზრდის მეთოდების კვლევასა და სწავლების სტიმულირებაზე, პოლიტიკის განსაზღვრაზე, განვითარების ხელშეწყობაზე ყველა იმ დაწესებულების, რომელიც ამ მიმართულებით მუშაობს. თუ ბავშვების აღზრდა და განათლება სკოლამდელი ასაკიდან არ დაიწყო, სკოლაში რაც არ უნდა კარგი პროგრამები გვქონდეს, მოსწავლეები არ იქნებიან საკმარისად მზად ამ განათლების მისაღებად.
მაგალითისთვის, ავსტრალიის სტრუქტურა სამ უმსხვილეს მიმართულებადაა დაყოფილი: სკოლამდელი განათლება, ზოგადი განათლება და უმაღლესი განათლება. სკოლამდელ განათლებაში კი ერთიანდება უამრავი ერთეულები, რომლებიც ზრუნავენ აღზრდის და განათლების პოლიტიკის ჩამოყალიბებაზე, ზრუნვის პოლიტიკის განსაზღვრაზე, ზოგადად ამ სფეროში მოღვაწე პერსონალის განვითარებაზე, სათანადო სერვისების სტიმულირებაზე, საკანონმდებლო რეფორმებზე.
7. რაც შეეხება ზოგად განათლებას, ის სხვა მიმართულებებთან შედარებით უფრო სრულად არის დაფარული, მაგრამ ამ კუთხით, პოლიტიკისა და სტრატეგიის განსაზღვრის ფუნქცია დაკნინებულია, ვინაიდან გაერთიანებულია მონიტორინგთან და სხვა რუტინულ ფუნქციებთან. აუცილებელია პოლიტიკის და სტრატეგიის განსაზღვრის ფუნქციის ცალკე გამოყოფა და გაძლიერება.
ფინეთის განათლების სამინისტროს სტრუქტურაში განათლების მიმართულებით არსებული ყველა დივიზიონი მხოლოდ პოლიტიკის განმსაზღვრელი ორგანოა:
1. Department for education policy
2. Department for higher education and science policy
3. Adult education and training policy unit
ასევე გამოსაყოფი და გასაძლიერებელია ზოგადი საგანმანათლებლო დაწესებულებების მხარდაჭერისა და განვითარებაში დახმარების ფუნქციაც. ვინაიდან არსებული სტრუქტურით სამინისტროს მენეჯმენტს გაუჭირდება, დროულად მიიღოს მათგან ინფორმაცია იქ არსებული პრობლემების და განვითარების შესაძლებლობების შესახებ და სათანადო მხარდაჭერა გაუწიოს მათ გადაწყვეტასა და განხორციელებაში.
მაგ. იაპონიაში არსებობს სკოლების მხარდაჭერის დივიზიონი (School support division), სამხრეთ კორეის განათლების სამინისტროს სტრუქტურაში გამოყოფილია მსხვილი ბიურო Local education support bureau, რომელიც სასწავლო დაწესებულებების მხარდაჭერაზე ზრუნავს.
8. ჩვენ ვფიქრობთ, საკანონმდებლო ბაზის განვითარება უნდა იყოს ნებისმიერი სამინისტროს (და მათ შორის განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროსიც) საქმიანობის ერთ-ერთი უმთავრესი შედეგი, ეს რთული ამოცანა კი დღევანდელი სტრუქტურული გადაწყვეტილებით სათანადოდ ვერ გადაიჭრება (ცალკე არსებული სამართალშემოქმედების განყოფილება სამართლის უზრუნველყოფის დეპარტამენტში). აუცილებელია, ცალ-ცალკე – სკოლამდელი, ზოგადი, პროფესიული და უმაღლესი განათლების მიმართულებით მუშაობდნენ ადამიანები კანონმდებლობის განვითარებაზე.
მაგ. ავსტრალიაში არის კანონმდებლობის განვითარებაზე პასუხისმგებელი დიდი დეპარტამენტი, სადაც შიდა მიმართულებებად არის ჩაშლილი ზოგადი განათლების კანონმდებლობის განვითარება და უმაღლესი განათლების კანონმდებლობის განვითარება.
გერმანიაში კი ყველა მიმართულებაში (სკოლამდელი, პროფესიული, ზოგადი, უმაღლესი) არის კანონმდელობის განვითარებაზე პასუხისმგებელი სამსახური.
9. და ბოლოს, არსებულ სტრუქტურაში, სადაც ბევრი საჯარო სამართლის იურიდიული პირია, მნიშვნელოვანია კოორდინაცია და კომუნიკაცია იყოს გამართული დეპარტამენტებსა და სსიპ-ებს შორის, ასევე, მნიშვნელოვანია კოორდინაცია სხვა დაწესებულებებთან, განსაკუთრებით კი ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების სამინისტროსთან. სწორედ ამ მიზნით, აუცილებლად უნდა ფუნქციონირებდეს მუდმივმოქმედი კოლეგიალური რგოლები, სადაც მოხდება კოორდინაცია ამ უწყებებს თუ სტრუქტურულ ერთეულებს შორის, რათა ისინი ახერხებდნენ ერთმანეთთან შესაბამისობაში მყოფი გადაწყვეტილებების მიღებას და ჰარმონიულად ფუნქციონირებას.
მაგალითად, ისეთი მუდმივმოქმედი საბჭოების არსებობა, როგორიცაა:
1. საგანმანათლებლო პოლიტიკის საბჭო, სადაც ყველა საგანმანათლებლო მიმართულება საკუთარ პოლიტიკასა და სტრატეგიას ერთმანეთთან შეაჯერებს;
2. სტრატეგიული პროექტების კოორდინაციის საბჭო, სადაც ყველა მნიშვნელოვანი მიმართულებით ახალი პროექტის ინიცირება და განხორციელების მონიტორინგი მოხდება;
3. საკანონმდებლო ბაზის განვითარების საბჭო, სადაც გაკონტროლდება საკანონმდებლო ინიციატივების მომზადების პროცესი;
4. უწყებათაშორისი კოორდინაციის საბჭო, განათლებისა და მეცნიერების განვითარების ხელშეწყობისთვის, სადაც ყველა საჯარო უწყება მისი მიმართულების საჭიროებებს დააყენებს და ყურადღებას მიაქცევს მათი მიმართულებით მიმდინარე საგანმანათლებლო პროექტების განხორციელებას.
———————–
გვესმის რა, დანიშნულებისა და პრიორიტეტების შესაბამისი სტრუქტურის მნიშვნელობა ნებისმიერი ორგანიზაციის წარმატებული საქმიანობისთვის, ასევე ვათვითცნობიერებთ რა, განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს უდიდეს როლს ქვეყნის უწყვეტი განვითარების პროცესში, ჩვენს მოვალეობად მიგვაჩნია, ხელმისაწვდომი ინფორმაციის ანალიზზე დაფუძნებით დავანახოთ მენეჯმენტს სტრუქტურაში არსებული პრობლემები და განვითარების შესაძლებლობები.
გამომდინარე იქედან, რომ სამინისტროს ხელმძღვანელობისთვისაც სასურველი უნდა იყოს გამართული სტრუქტურით მუშაობა, ვიმედოვნებთ, ანალიზში მოცემული დასკვნები პრაქტიკული ღირებულების მატარებელი აღმოჩნდება მათთვის.
ჩვენი აზრით, ქმედითი ორგანიზაციული მოდელის დამუშავებისათვის სამინისტრომ უნდა გადახედოს და საბოლოოდ შეაჯეროს მენეჯმენტის გუნდის და მთავრობის შეხედულებები განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს პრიორიტეტების შესახებ, კარგად გაიაზროს ყველაზე მთავარი პროცესები და მხოლოდ ამის შემდეგ ჩამოაყალიბოს ახალი სტრუქტურული მოდელი, და არ შემოიფარგლოს მხოლოდ არსებული ქვედანაყოფების ხელახალი მექანიკური გადაადგილებებით და სხვა ზედაპირული ორგანიზაციული ცვლილებებით.
————————
გამოყენებული მასალები:
საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს სტრუქტურა
საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს დებულება
სამხრეთ კორეის განათლების სამინისტროს სტრუქტურა
იაპონიის განათლების, კულტურის, სპორტის, მეცნიერებისა და ტექნოლოგიების სამინისტრო
სინგაპურის განათლების სამინისტრო
სინგაპურის მეცნიერების, ტექნოლოგიებისა და კვლევების სააგენტო
ფინეთის განათლებისა და კულტურის სამინისტროს სტრუქტურა
ფინეთის კვლევებისა და ინოვაციების საკონსულოს სტრუქტურა
დიდი ბრიტანეთის განათლების დეპარტამენტის აღწერა
გერმანიის ფედერაციის განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს სტრუქტურა
ავსტრალიის განათლების დეპარტამენტის სტრუქტურა
ავსტრალიის ინდუსტრიის სამინისტროს სტრუქტურა (მეცნიერება აქ არის გაერთიანებული)
შვეიცარიის ეკონომიკის, განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს სტრუქტურა
ახალი ზელანდიის განათლების სამინისტროს სტრუქტურა
ახალი ზელანდიის ბიზნესის, ინოვაციებისა და დასაქმების სამინისტროს სტრუქტურა
(*)ცოდნა თავის თავში აგრეთვე გულისხმობს იმ კომპეტენციებს, რომელიც მისი დაგროვებისა და გავრცელებისათვის არის საჭირო.
გადაუგზავნეთ მეგობრებს მეილზე
სტატიები მომზადებულია სინერჯი ჯგუფის წევრების მიერ;
— საშუალო 5,00 ქულაკომენტარის დამატება:
კომენტარის დაწერა შეუძლიათ მხოლოდ რეგისტრირებულ წევრებს